Blue.... 1 feb 2004 - 7 feb 2005

Blue

Jij stoute hond
Jij lieve hond
De vrolijkste van ons vier
En altijd ons te snel af
Als hij weer eens wegliep
We missen je...

Vandaag is Blue plotseling overleden. Hij is aangereden door een auto en onderweg naar de dierenarts overleden. Ik was bij hem achterin de bak van de truck van de buurman.

Het is allemaal heel snel gebeurd, en toch leek het eeuwig. Ik stond met Roy, de buurman te praten toen Blue ineens de deur openkreeg en Pink en hij wegrenden. Nu weet ik uit ervaring dat als je je druk maakt dat het alleen maar erger wordt, dus ik haalde meteen de halsbanden en ging achter ze aan, maar zonder te rennen. Pinky had ik meteen te pakken, maar Blue sprintte weg.

Roy zag het gebeuren. Blue stak over en kwam frontaal tegen een aankomende auto. De auto ging niet te hard, maar Blue was flink geraakt. Ik heb het niet gezien. Even later kwam Blue aanlopen en zag er eigenlijk niet slecht uit. Roy zei: "hij is aangereden, ik denk niet dat hij het nog red."
Dat leek me een vreemde uitspraak. Ik zag alleen een klein wondje aan zijn poot. Een minuut later viel Blue als een blok op de grond. Ik schrok me rot. Ik wist niet wat er gebeurde. We hebben ijswater over hem heen gegooid, en hij schokte. Hij bloedde uit zijn bek.

Roy is een ontzettende hondenliefhebber, en heeft zelf vier honden. Ik ben hem ontzettend dankbaar voor alles wat hij gedaan heeft vandaag. We hebben Blue opgetild en in zijn auto gelegd. Samen zijn we naar de dierenarts gereden. Onderweg ging het niet goed. Blue leefde nog even, maar na twee minuten rijden bewoog hij niet meer. Het was te laat.

Bij de dierenarts moesten Roy en ik allebei huilen. "Het was ook een beetje mijn hond," zei hij.

Pinky, Yasmara, ik rouwen om Blue. Hij was een deel van ons kleine gezinnetje hier in Santa Cruz. Ik heb zijn bandje aan het hek gehangen, we blijven aan hem denken.